Meyve fidanlarında istenilen çeşidin üzerine aşılanabildiği ana bitkiye anaç denir. Aşılamadan sonra anaç bitkinin sürgünleri kesilerek köreltilir ve aşılı kısmın büyümesi sağlanır. Aşılı kısım büyüdükten sonra anaç bitkiden hiç sürgün bırakılmadığından dolayı bitkinin kök kısmına anaç denir. Meyve ağaçlarında çoğu zaman kendileri için uygun olmayan iklim ve toprak koşullarında yetiştirilme zorunluluğunun bulunması, gelişmenin kontrol altına alınmak istenmesi, gençlik kısırlığı süresinin kısaltılması, meyve kalitesi ve veriminin artırılması, hastalık ve zararlılarla mücadelenin kolaylaştırılması gibi pek çok nedenlerle anaç kullanımı yoluna gidilmektedir. Anaçlar tohum ve klon anaçları olmak üzere ikiye ayrılmaktadır.

Tohum anaçları meyvelerin tohumlarının ekilerek çıkartılması ile elde edilir. Tohum anaçlarına klasik anaç da denilmektedir.

Klon anaçlar vejatatif (çelik, Doku kültürü gibi) yöntemlerle çoğaltılmaktadır. Vejetatif olarak çoğaltılan klon anaçlar ile elde edilen fidanların anaçları birbirinin tıpa tıp aynı olması ve aynı çeşit aşılandığında çeşidinde tıpa tıp aynı olması sonucu birbiriyle aynı ağaçların elde edilmesi sağlanır. Buda bize tam bir standartlık sağlar. Ayrıca klon anaçlarla bazı türlerde bodurluk, yarı-bodurluk sağlanabilmektedir.

Meyve fidanlarımızın tamamına yakını aşılıdır. Aşılı olmayan bazı çeşitler ise çelikle(tatlı çelik) köklendirme yöntemi ile üretilmiştir (Örnek: Nar fidanları). Çelikle üretilen bu fidanlar da aşılı kısımdan alınan çeliklerle üretildiği için aşılı sayılır. Bütün fidanlarımız ürün fotoğraflarında gösterilen meyveyi verirler.

Fidanlarımızın bazıları klasik ağaçlar olup tohum anacına aşılanmıştır. Bazıları ise Bodur veya yarı bodur anaçlar üzerine aşılanarak üretilmişlerdir. Bodur veya yarı bodur fidan almak istiyorsanız. Anaç seçimini bodur veya yarı bodur olanlardan tercih ediniz. Maalesef bütün meyve fidanlarının boduru olmamaktadır. Henüz bazı çeşitlerde bodur anaç geliştirilememiştir.

Bodur ve yarı bodur fidan deyince aklınıza minyatür sebze bitkisi gibi küçücük ağaççıklar gelmesin. Bodurluk fidanların dikim mesafesini ifade eder; dekara kaç adet fidan dikilebileceğiyle alakalıdır. Örneğin klasik meyve ağaçlarının bir çoğunu 5m x 5m = 25 metrekare alana bir fidan gelecek şekilde dikilebiliyorken yarı bodur ağaçlar 4m x4m = 16 metrekare alana dikilebilir. Bodur ağaçlar ise 3m x 2m = 6 metrekare alana dikilebilir. Bu ağaçlar dikildikleri bu alanları dolduracak kadar büyürler yüksekliklerini ise budamayla kontrol edilir. Bodur ve yarıbodur ağaçların en önemli iki avantajı vardır. İlki erken yıllarda meyveye yatma özelliğidir ikincisi ise yakın dikildikleri için dekar başına ağaç sayısının fazla olmasıdır. Sayısı fazla olan ağaçlarımız erken yıllarda da meyve verince dekar başına alınan ürün klasik ağaçlara göre hem erken olur hem de fazla olur.

Fidan dikilecek alan ileride su göllenebilecek çukur yer bırakılmayacak şekilde tesviye edilmelidir. Daha sonra toprak işlemesi yapılarak toprak altındaki sert tabaka kırılmalıdır. Fidan dikilecek yerler ölçülerek çubukla işaretlenmelidir. İşaretli yerlere çukur açma işlemi yapılmadan önce dikim tahtası kullanılarak işaretler yanlara alınmalıdır. Fidanın kök büyüklüğüne göre uygun boyutta çukur açılmalıdır. Çukur açılırken üstten çıkan toprak ayrı bir yere alttan çıkan toprak ayrı bir yere konulmalıdır. Üst toprak yanmış hayvansal gübreler ve köklenmeyi teşvik edecek kimyasal gübreler ilave edilerek zenginleştirilmelidir. Fidanın aşı yeri toprağın dışında kalacak şekilde zenginleştirilmiş üst topraktan çukurun tabanına konmalıdır. Fidan boyu büyük ise fidanı rüzgar sallamasın diye çukurun içerisine merkezden biraz yan tarafa fidanı bağlamak için sağlam bir kazık çakılmalıdır. Dikilecek fidan çıplak köklüyse bu ana kadar hava ile temas etmeyecek şekilde saklanmış olması gereklidir. Çıplak köklü fidanın üst ve kök budaması yapılmamış ise yapılmalıdır. Fidan tüplü veya saksılı ise toprak dağılmayacak şekilde kabı çıkartılmalıdır. Tabana konulan zenginleştirilmiş üst toprak üzerine fidan yerleştirilmelidir. Dikim tahtası tekrar kullanılarak fidanın çukurun merkezinde olduğu kontrol edilmelidir. Sonra yine zenginleştirilmiş üst toprak kök bölgesini örtünceye kadar kökün çevresine konulmalı ve ayakla sıkıştırılmalıdır. Tüplülerde ayakla sıkıştırma yaparken toprağın dağılmamasına dikkat edilmelidir. Kök bölgesi tamamen örtülen fidana can suyu verilmelidir. Suyu toprağın emmesi beklenip tekrar tekrar su verilmelidir. Toprak suya doyduktan sonra kalan çukur kısım alttan çıkarttığımız alt toprak ile doldurulmalıdır. Fidan kazık dikilmiş ise kazığa bağlanarak dikim işlemi sonlandırılmalıdır.

Fidanlarda olmazsa olmaz sulama ilk dikimdeki can suyudur. Can suyu toraktaki boşlukların dolmasını sağlayarak köklerin hava almasını önler ve toprağı sıkıştırır. Daha sonraki sulamalar bitkinin hangi bölgeye dikildiğine ve iklime göre çok değişiklikler gösterebilir. Genelde toprağın yüzeyden iki üç santimlik kısmını eşelediğimizde rutubetli toprağa ulaşamıyorsak sulama yapmamız gerektiğini anlarız. Fidanların diplerine havuz yaparak sulama yanlıştır. Havuz yaparak suladığımızda su kuruduğunda kaymak oluşur ve köklerin oksijen almasına engel olur. Fidanların damlama sulamayla sulanması veya gövdenin olduğu yere çukur açmadan yakın etrafına çukur açarak sulanması uygundur. Fidanları saksı içerisinde yetiştiriyorsanız; saksıda drenaj olduğu için yazın sıcak günlerde hergün sulayabilirsiniz.

Çıplak köklü fidanların dikim zamanı Aralık ayı başında fidanların yaprağını dökmesiyle beraber başlar. Genelde Mart ayı sonuna kadar dikim yapılabilir. Eger fidanlar soğuk bir bögede gömüde tutuluyorsa veya soğuk hava deposunda bekletiliyorsa Nisan ayı sonuna kadar da dikilebilir.

Tüplü ve saksılı fidanlar ise yılın her döneminde dikilebilir. Sadece yazın sıcak günlerde dikilmiş ise sulama daha sık yapılarak fidanın daha çabuk adapte olması sağlanır.